North Sea Jazz 2016

11 juli 2016 Door: Simon van der Woude Categorie: Uncategorized

Donderdag vertrok ik voor vier dagen naar Rotterdam. In januari had ik al een kaart gekocht voor het North Sea Jazz festival. Met mijn tentje, slaapzak en wat schone kleren op het scootertje richting zuiden. Een heerlijk windje, die me bijna van de weg afblies, bezorgde me een redelijk niveau van transpiratie in de bilnaad. Eindelijk kwam ik op de stadscamping aan en kon de tent, na jaren liggen stof te vergaren, weer eens aan het daglicht worden blootgesteld. Wat een mooie tijd heb ik met dat tentje gehad. Samen met Richard op de Harley en ik op de BMW door Europa.

Honda Elite 250 met TomTom!

Gearriveerd op de Stadscamping in Rotterdam. Stoerrrr.

Vrijdag kwam ik Jesmer Doele tegen. Toch nog een bekend gezicht tussen de 25.000 man. Op de tribune naar blueslegende Buddy Guy gekeken en natuurlijk geluisterd. Die was wel wat knarrig en voelde zich blijkbaar miskend. Als extra had hij een jonge gitarist meegenomen die wel eens een hele grote kan worden, Quinn Sullivan.

De topper op van de vrijdag was Pharell Williams, maar ik vond het wat tegen vallen. Hij heeft niet zo’n hele grote stem en dan valt het wat weg vond ik. Wel een lekkere danseres. Dat dan weer wel. De roots knalden lekker, maar was Jimmy Fallon?

Mooi vooraan.

Zaterdag vond ik de muziek een stuk beter. Het begon met de voor mij onbekende Steven Wilson. Check dit nummer maar eens: https://www.youtube.com/watch?v=n8sLcvWG1M4 fantastisch met de filmclip erbij. Level 42 had ik al eens in Zalen Schaaf gezien, maar Avery Sunshine mag van mij ook wel eens langs komen Carel. Maar goed dat het in de open lucht was anders ging het dak er af. Wat een stem. https://www.youtube.com/watch?v=OmaoCEvL0xA

St. Germain was lekker, maar Sabrina Stark was niet helemaal mijn ding dus snel door naar Ronald Snijders Featuring Bassekou Kouyaté, Edmar Castaneda & Dwight Trible. Wat een man allemaal niet uit een klein plankje kan halen. En de harp was ook geweldig. Ronald Snijders is geweldig, maar dat wisten we al. https://www.youtube.com/watch?v=jmPEdHuOYQU

Ibrahim Maalouf kon het voor mij niet helemaal maken en dus sloot ik af met Fay Claassen & Peter Beets Trio. Ook lekker.

Zondag was de laatste dag. Anthony Hamilton was geweldig, maar Jill Scott vond ik wat minder door het geluid. Gregory Porter was weer geweldig. Blijkbaar was het geluid afgestemd op mannenstemmen.

Een speciale vermelding voor de The Jones Family Singers . Vader en moeder Jones met hun 7 kinderen. 5 dames en 2 heren. Manoman, get me to this church on sunday anytime!

Check mijn video’s:

Kijk maar even of je me kan spotten:

Zo’n feest is moeilijk te overtreffen. Dus….

Spareribtime! En lekkerrrrrr.

Cory Henry The Revival & The Funk Apostles sloot voor mij de avond en het festival af. Natuurlijk nog even bij Simply Red naar binnengekeken, maar die verdient niet echt mijn sympathie. Dus lekker op het scootertje naar de camping.

Nog wat foto’s, Samsung S3 powerrrr.

Natuurlijk heb ik in vier dagen ook wat tochtjes door Rotterdam gemaakt. En ik moet zeggen, wat een geweldige stad. Je struikelt over de restaurantjes met lekker en betaalbaar eten. De haven is mooi en de sfeer was goed. Het Nationale Fotografie Museum viel zwaar tegen. Alsof er ooit maar twee fotografen in Nederland geweest waren. No offence Ed van der Elsken en Eddie Posthuma de Boer. De expositie van Frans Lanting was wel geweldig. Zou ik die kunnen strikken voor mijn fotografiebeurs C-Leeuwarden? Er werd nog een skatepark geopend met lekker de Beasty Boys door de speakers te knallend. Party!